درباره تبلیغات

دیروز روی لباس یکی از دوستان نشانی را دیدم که کنجکاویم را برانگیخت. این نشان روبانی قرمز رنگ ( Red Ribbon ) به شکل ضربدر است که به عنوان نمادی از همبستگی انسان ها برای حمایت و مراقبت از افراد مبتلا به ایدز توسط سازمان ملل در کشورهای مختلف تبلیغ می شود. این نشان شاید در نگاه اول چندان جالب جلوه نکند، اما وقتی می فهمید که برای چه منظور طراحی شده است، موضوع کمی جدی تر می شود. همه ما احتمالا در مورد ایدز چیزهایی شنیده ایم و گاهی دوست داشته ایم که برایم مبارزه با آن کاری بکنیم. روبان قرمز سال 1991 برای اولین بار توسط کمیته هنرمندان بصری ایدز در نیویورک به عنوان نمادی از این بیماری به کار گرفته شد. این روبان بعدها با گسترش ایدز در نقاط مختلف دنیا مورد توجه بیشتری قرار گرفت و رفته رفته به نمادی بین المللی تبدیل شد.

 حس همدردی با کسانی که با بیماری مهلک ایدز دسته و پنجه نرم می کنند، به دست مایه ای تبدیل شده تا بسیاری از افراد را با ملیت های و گرایش های مختلف برای مبارزه با این بیماری با خود همراه کند. همین حس باعث می شود که ما ناخودآگاه خود را برای تبلیغ چنین نمادی موظف ببینیم و فارغ از هر گونه منفعت طلبی، استفاده از آن را اشاعه دهیم. سازمان ملل امیدوار است که این نشان با اتکا به حس همدردی انسان ها، یکی از تبلیغات موثر علیه ایدز باشد.

آن دوستی که نشان روبان قرمز را به سینه آویخته بود به من گفت که این نشان را به یک بازاری هم داده و او بلافاصله آن را به لباسش نصب کرده و گفته که حاضر است تعدادی از آن ها را در میان دوستانش تقسیم کند.

این حرفش من را یاد بازاریابی شبکه ای انداخت، با این تفاوت که اینجا هیچ منفعتی در کار نیست.