چند وقت پيش يكي از اساتيد دانشگاه واقعيتي را گفت كه پيش از اين چندان به آن توجه نداشتم. ميزان درك و فهم افراد از آگهي هاي تلويزيوني  در شهرستان هاي مختلف بسيار متفاوت است. مثلا آن آگهي لاستيك دنا را نمي دانم يادتان هست يانه كه در آن صاحب يك مغازه پنچرگيري به مردم توصيه مي كرد لاستيك دنا نخرند، چون پنچر نمي شود.

واكنش برخي از شهرستاني ها حتي برخي از اهالي حومه تهران نسبت يه اين آگهي جالب بود. برخي از آنان با صاحب آن پنچرگيري همدردي مي كردند و معتقد بودند كه اين آگهي يك نوع دفاع از پنچرگيري ها است. برخي هم تصور مي كردند كه پيام اين آگهي تلويزيوني اين است كه نبايد لاستيك دنا خريد، چون زياد پنچر مي شود.

فكر نمي كردم كه ميان شهرهاي ايران از نظر فرهنگي و درك پيام آگهي هاي تبليغاتي تا اين حد تفاوت وجود داشته باشد. اين واقعيت كار آگهي سازان وطني را ( مخصوصا آنهايي كه به آگهي هاي كيلويي اعتقاد دارند ) خيلي سخت تر مي كند. بنابراين اين سوال پيش مي آيد كه آيا آگهي هاي هم فهم تر ( و احتمالا سطحي تر ) براي اين كه بخش بيشتري از مخاطبان پيام را درك كنند، بهتر جواب مي دهد، يا آگهي هايي كه به قشر خاصي از مخاطبين را هدف مي گيرند. البته بعضي ها هم ديگر واقعا از آن طرفي مي افتند ( مثل آگهي هاي فضايي يك و يك: سخته ولي ممكنه )

يك سوال: مي دانيد كدام شهرستان ها از نظر فرهنگ خريد كالاهاي لوكس به تهراني ها نزديك تر هستند؟

جوابي كه استاد محترم به اين سوال با استناد به يك تحقيق داد، باعث شد كه دوستان هم كلاسي و بنده چند لحظه اي هاج و واج بمانيم.

جواب: اول رشت، بعد شيراز، بعد تبريز، بعدي مازندران، اصفهان و ….